Tukang Suling lan Tukang Kendang

2 weeks ago 4
ARTICLE AD BOX
Lantas Wayan negak di jaba purané, mabalih penontoné ané sekabesik mabalik mulih. Angin petengé ngupinin adéng. Ia nyedot rokoné, apiné maklepus, andusné makudus. Ketut teka maekin. Negak di sampingné. 

“Dingin,” I Ketut ngraos. 

“Nduk!” I Wayan nyautin. 

“Ah, mula dingin,” I Ketut buin nyemunin. I Wayan ngenjuhang roko, mimbuh colok. I Ketut makitukan. Paningalané nolih sekaa légongé lénan ané majalan ka sisi, ka jalané, ka umahné soang-soang. Lantas ia nyeréré I Wayan, nepuk paliatné I Wayan ané nganceng. 

“Mai mulih Bli,” silih sinunggil pregina légongé ngaukin. I Wayan tuah maanggutan, paliatné enu ngulah ka sisi, ka pajalan preginané. 

“Apa tolih?” I Ketut matakon.

“Jit!” I Wayan nyautin, sada kedék gigis.

“Jit légong mula luung,” I Wayan nugtugang, mimbuh kedék padidina. I Ketut milu makenyem. Paliatné bareng nuutang I Wayan, nolih pregina légongé ané jani suba maganti aji panganggo biasa. 

“Tepuk Ci?” I Wayan nadak matakon.

“Ba ngelah tunangan to,” I Ketut nyautin.

“Tusing, tepuk Ci?” I Wayan buin matakon.

“Apa né?”

I Wayan nyedot rokoné, apiné suba makéré telah, suba makéré teked ka tanggu. Rokoné entunganga ka tanahé uyaka aji sandalné. 

“Élogané. Kénkén ja cara nepek kendangé,” lantas I Wayan ngrincem nuutang munyin kendang, élah sajan bibihné, sambilanga kedék engkel-engkel. 

“Yén tolih bangkiangné…,” I Wayan nugtugang, bibihné mautsaha nangkek kedék. 

“Sing nyak cara sulingé, cenik gilih?” I Wayan buin matakon. 

“Ah, mamunyi Ci! Mapeta! Jeg bengong ajak ngorta,” I Wayan nongsok I Ketut, ané tongsoko tuah ngwales aji kenyem. Peteng nyaputin langité. I Ketut matolihan menék, dingin anginé sayan karasa. 

“Kéweh nebagin anak luh,” I Wayan sagét macempléng, laut nyemak roko buin akatih, coloké kerékanga, rokoné sépanan suba ngendih, bujuh bibihné nglepusang andus. 

“Patuhang kénkén cara nepék kendang,” I Ketut masaut. 

“Ae.”

“Ae apané?”

“Kéto suba. Jeg tepek! Amul ané tepek tusing med.”

“Bisa med?”

“Kéweh ngisi keneh anak.”

“Tusing ada kendang mamilih, dueg-duegan ané nepek.”

“Mamunyi Cai jani, ngwalék.”

I Ketut ngedékin I Wayan, ané semuné suba masalin. 

“Tukang suling mara lanus, sing ada alepan tekén tukang suling,” I Wayan ngraos ngambang. 

“Lanus kénkén?”

“Tuah tolalét tolalét nyidayang ngaé anak luh lélor.”

“Yén saja mula kéto.”

“Saja!”

“Nyén ngorahang?”

“Mula kéto.”

I Ketut mendep, I Wayan kakas kékés, leguné nyegut batisné. Purané suba mangmung, kalangané suwung. Candi bentaré maukir nyodog memegeng. 

“Kénkén I Putu?” I Ketut matakon. 

“Tileh.”

“Apa buin tagiha?”

“Kéweh icang ngorahang, lek nuturang, soléh-soléh.”

I Wayan mendep akejep, lantas bibihné buin bujuh nyedot rokoné. 

“Inget Ci awakné matatu pidan?” I Wayan matakon. I Ketut maanggutan. 

“Icang demen ajak ia, sanget. Ci mirib nawang,” I Wayan nugtugang, I Ketut buin maanggutan. 

“Ulian demen cangé kanti cang nyak ngisinin kenehné. Diapin kakéto. Diapin soléh. Ci suba nawang kénkén, inget Ci?” 

“Inget.”

“Apa buin kuang cangé?”

“Apané koné kuang?”

“Ia med dadi kendang.”

“Kadén Ci ngorahang ia ané nagih?”

“Saja. Ia med. Med. Ia mamunyi: suud, suud ngadén awak tiangé kendang, suud, suud tiang tepek bli makaukud. Tiang med, tiang wadih. Suud. Tiang boya ja kendang, da tiang usuda. Da tiang tepeka. Johang limane! Johang! Di kénkéné tiang dot bli banban, kénkén ja anginé halus ngusudin kulit, kénkén ja munyin sulingé lengut. Dingeh Ci?”

I Ketut tusing nyautin, tepukina paliatné I Wayan jenget. 

“Inget Ci? Pidan pang kuda icang nuturang kénkén ia setata ngreremih: lautang, lautang, kujang ja tiang, kénkén ja cara Bli magambel di kalangané, kénkén ja cara nepek kendangé. Tiang légong, tiang ngigel, tiang ngebatang awak. Tiang demen Bli ané rengas, ané tepekan kendangé ngerincem, ané ngaé tiang galak mangigel, lautang, lautang, ané ngaé keneh tiangé ngadébras, ané ngaé idup tiangé marasa seken-seken idup, lautang. Kanti ané soléh-soléh tetagihané, kanti… .”

“Kanti awakné matatu, kanti…,” I Ketut nyelag, kéwala munyiné pegat. 

“Da taén ngugu munyin anak luh! Da sajan!” I Wayan buin mamunyi, ngambang, plaibang angin. 

“Nyesel icang nyuang. Nyesel!” I Wayan nugtugang, bongkol rokoné kapantigang, kajekjek di tanahé. 

“I Dayu mara degdeg,” I Wayan mamunyi, buin negak di batarané. 

“Degdeg,” I Ketut ngawag nyautin. 

“Mula tusing taén ada légong marebat ajak suling, tusing taén,”

“Yén tuah Ci nawang,” I Ketut nyautin. 

“Nawang apané?”

“Kéweh nebagin anak luh,”

“Patuhang cara ngusuhin sulingé,” masaut I Wayan, sambilanga nyeréré I Ketut. Budang bading karasa raosé. 

“Mirib munyin sulingé suba tusing mataksu.”

“Apa orahanga?”

“Sing ada.”

“Ah, yén sing ada ngujang Ci siep kéné?” I Wayan nyesed nakonin. Nerawang paliatné I Ketut. Jangkriké ngering di bucun jaba purané. Lumut di témboké ngrédép gadang sundarin lampu. 

“Ia ngorahang: idup tiangé karasa bancel, nyodog jalan mula, bes banban, bes adéng, kénkén ja cara munyin suling Bliné. Demen saja tiang pidan, dayuh saja tiang, tis kuping tiangé, inang tindakan tiangé, tusing patikaplug, tusing gradag-grudug, makejang trepti, makejang adéng, makejang degdeg, idup tiangé degdeg, landuh, trepti, kéwala di kénkéné tiang wadih, wadih sajan!”

“Kéto I Dayu?” I Wayan matakon, I Ketut tondén nyautin. 

“Lantas?”

“Di kénkéné ia nyambat: tiang suba tusing pregina légong, suba boya légong, suba makelo suud nglégong, kutang sulingé, jemunin idupé, gébrasang idup tiangé. Tusingké Bli nepuk? Jani tiang mamunyi, tumbén tiang mamunyi, dingehang,” I Ketut marérén akejep.

“Lantas nyemunin ia ngorahin apang rengas ajak déwékné, apang galak, apang magébras. Ia ngraos: tigtig tiang, tigtig, tiang med ajak muani lembék!”

“Tigtig Ci?”

“Demené ngranayang,”

“Tigtig Ci seken?”

“Yén tuah ento ngaé ia demen, ngaé idupné karasa idup?”

“Da ngugu munyin anak luh!” I Wayan buin ngraos, lantas motolihan ka limané kenawan, nolih matan jamé. 

“Mai mulih, engsapang!” I Wayan sépanan suba maancitan uli batarané, ngusapin saputné duri ané deket buk. 

“Lakar nepek kendang?”

“Kendang suba layu, kendang buduh!”

Mara atindakan majalan, buin I Wayan mabalik. 

“Tepuk Ci? Tepuk Ci kéné liman cangé? Kéné abah cangé? Kénkénang cang apang dadi halus? Apang tusing rengas? Apang masalin idup? Boyaké ulian ené ia demen pidan? Pang keti sekaané ngorahang tepekan kendang cangé mula bes rengas, bes galak, kéwala agolé mula kéné, kar kudiang? Boyaké icang ané cara kekéné ngaénang ia demen pidan?”

I Ketut tuah nolih, I Wayan makipekan, lantas nugtugang pajalané ané bancel. Ngenah batisné mamaksa matindakan, ngliwatin jaba purané, ka sisi, ka margané, ilang di petengé. I Ketut inget, Putu Widari tuah légong jegég, ané kenehanga pidan simalu. Ané mirib masé taén ngenehang déwékné. Mirib adung suling manisé kalawan légong lemuhé. 

I Wayan majalan ngliwatin margané, patigrapé nyeluk kantong, nyemak roko, ngenjitin muncukné, lantas nglepus ngroko sambilanga tetep matindakan. Dayu Sasi tuah mula légong alep, ané kenehanga pidan simalu. Ané mirib masé taén ngenehang déwékné. Sujatiné adung légong galaké kalawan kendangé rengas. 

Makejang pada-pada ngengsapang, tusing ada masé taén nyambatang. Idup suba kadung majalan. 7
Read Entire Article